سفارت افغانستان در تهران

سفارت کبرای جمهوری اسلامی افغانستان در تهران

 

(روی تصویر کلیک کنید تا بزرگ‌تر شود!)

نشانی: تهران ـ خ بهشتی ـ خ پاکستان ـ نبش کوچه چهارم ـ پ 2.

شماره‌های تماس: [phone] (021) ــ 88735040 (021)

سایت: www.afghanembassy.ir

ایمیل: [e-mail]

فکس: [phone]

بنیاد تبسّم

بنیاد تبسّم موسسه‌ای است خیریه و مردم‌نهاد، با رویکرد حمایت از کودکان مستعد و نیازمند افغانستانی.

ارتباط با بنیاد تبسم:

شماره‌های تماس: [phone]    09211074119    09383202950

سایت: www.tabassom.net

ایمیل: [e-mail]

کانال تلگرام:  @tabassom_association

شورای مرکزی ورزش مهاجرین

تازه‌ترین خبرها، مصاحبه‌ها و گزارش‌ها از ورزش مهاجرین افغانستانی ساکن ایران و همچنین ورزش افغانستان و جهان را می‌توانید در سایت شورای مرکزی ورزش مهاجرین بخوانید.

www.refugeessport.com

طرح دیدار

از آنجایی که دانشجویان افغانستانی تجربه سفر به وطن را ندارند و، علاوه‌بر آن، سفر به صورت انفرادی مشکلات فراوانی به همراه دارد، اتحادیه اسلامی دانشگاهیان افغانستان در طرح دیدار تلاش می‌کند دانشجویان افغانستانی را از سراسر ایران به طور گروهی به افغانستان جهت دریافت روادید تحصیلی و تذکره اعزام و ساماندهی کند.

مسئول طرح: عابدین احسانی

نشانی: مشهد ـ چهارراه برق ـ بین طبرسی 45 و 47 ـ جنب باشگاه شهاب.

شماره تماس: [phone]

ایمیل: [e-mail]

(روی تصویر کلیک کنید تا بزرگ‌تر شود!)

اطلاع‌رسانی در وبلاگ: 1395/3/14

منبع:‌ اتحادیه اسلامی دانشگاهیان افغانستان (دسترسی در 1395/3/14)

فارسی، دری یا تاجیکی؟

زبان مشترک ایران، افغانستان و تاجیکستان سه نام به خود گرفته ‌است: 1. فارسی 2. دری و 3. تاجیکی. ظاهراً چنین امری تصادفی نبوده است، بلکه «به علت پدیدآمدن بخش‌بندی‌های سیاسی در منطقه‌ای بود]ه[ که مردمان سخنگو به این زبان را در بر می‌گرفت. این بخش‌بندی‌ها پی‌آمد دست‌اندازی‌های نظامی و سیاسی دو قدرت بزرگ امپریالیستی اروپایی، بعنی روسیه و بریتانیا، در سده‌های نوزدهم و بیستم به این منطقه بود]ه‌است[» (آشوری، 2007: 1). هرکه نداند گمان می‌کند این سه کاملاً متمایز از هم هستند و هیچ ربطی به هم ندارند، حال‌آنکه قدر مسلم آن است که این سه نام سه شاخه یا، به بیان فنی‌تر، سه گونهٔ [variation] منطقه‌ای از «یک» زبان‌اند، چنانکه مثلاً «انگلیسی آمریکایی»، «انگلیسی بریتانیایی»، «انگلیسی اُسترالیایی» و ... وجود دارد.

در گذشته، این زبان مشترک تقریباً همه جا پارسی، دری و یا پارسی دری نامیده‌ می‌شده‌‌است. پیشینیان تقریباً میان فارسی و دری فرقی قائل نمی‌شده‌اند. حتی سعدی و حافظ نیز به دری‌دانی و دری‌زبانی خود افتخار کرده‌اند (کاظمی، 1390: 58 ــ60):

چون درّ دو رستهٔ دهانت

نظم سخن دری ندیدم

(سعدی، غزل 382)

چون عندلیب فصاحت فروشد ای حافظ

تو قدر او به سخن‌گفتن دری بشکن

(حافظ، غزل 399)

 «گزینش اسم تاجیکی برای ... فارسی تاجیکستان شوروی کاملاً جدید می‌نماید و پیشینهٔ تاریخی ندارد و در گذشته استعمال نداشته‌است» (مایل‌هروی، 1371 به نقل از کاظمی، 1390: 66).

«زبان فارسی، در بخش ایران، با تکیه بر میراث ادبی پُربروبار خود، در مقام زبان رسمی دولت و آموزش ملی ... به‌طبع، نسبت به دو شاخهٔ دیگر آن در افغانستان و تاجیکستان، میدان فراخ‌تری برای بازسازی و نوسازی خود پیدا کرد. در افغانستان، فارسی در تنگنای فشار زبان پشتو در مقام زبان رسمی بود. گرایش سیاسی دولت در افغانستان به فاصله‌گیری هرچه بیشتر از ایران و زبان رسمی آن، سبب شد که به "زبان دری"، به عنوان زبان افغانی، میدان دهند و در آن هویت زبانی جداگانه‌ای، جدا از فارسی ایرانی، برای خود بجویند» (آشوری، 2007: 4). به نظر می‌رسد «به‌کاربردن "دری" به جای فارسی ]در حدود نیم قرن پیش[ و ترویج آن اولین به جای این دومین، دقیقاً یک حرکت حساب‌شدهٔ سیاسی بود]ه‌است[. البته هستند کسانی که تا هنوز خوش‌باورانه و ساده‌انگارانه فکر می‌کنند که منظور از زنده‌ساختن اصطلاح کهن دری نشان‌دادن این بود که افغانی‌ها وطن خود را مهد این زبان تلقی می‌کنند. ... ]اما[ واقعیت این است که مدافعان نظریهٔ ملی‌سازی محض پشتو بودند که با پذیره‌شدن دری به جای فارسی یا دری فارسی میان دو گونهٔ یک زبان مشترک، در ذهن خودشان خدشه آفریدند و تفاوت تراشیدند. اینان خواست‌ها و توقعات سیاسی را در سر می‌پرورانیدند و به هیچ روی با قدامت و پارینگی دری و خاستگاه و مهد دری و فارسی کاری نداشتند» (احمدی، صص1250 ــ 1251). «در تاجیکستان، هم رژیم سوویتی می‌کوشید زبان گفتاری بومی تاجیکی را در مقام زبان نوشتاری به جای زبان مشترک ادبی ایران و افغانستان و تاجیکستان بنشاند و در آنجا، با پشتیبانی "علمی" زبان‌شناسان روس، "زبان تاجیکی" را زبانی جز فارسی ایران و دری افغانستان شناساندند، و آگاهانه، از جمله با تغییر زبان‌نگاره از فارسی به سیریلیک، سیر فاصله‌گیری آن را از آن دو شاخهٔ دیگر شتابان‌تر کردند» (آشوری، 2007: 4).

«سه» نام برای «یک» زبان نه تنها سودی ندارد، که پیامدهای زیان‌باری را برای سخنگویان این زبان به بار آورده است. نخست اینکه، این سه نام بسیاری را به این اشتباه می‌اندازد که این سه واقعاً سه زبان متمایزند و سخنگویان یکی از این سه اهل دو شاخهٔ دیگر را همزبان خود ندانند. چه بسا این «همزبان ندانستن» مانع گفت‌وگو و تبادل اندیشه میان اهل آن سه کشور شود. و دیگر اینکه، این سه نام ممکن است به توهمی دامن بزند که یکی از این سه کشور مدعی کل میراث ادبیات این زبان مشترک شود، گرچند که دامنهٔ نفوذ این زبان از ترکستان چین تا سراسر آسیای میانه و افغانستان و ایرانی کنونی تا بخش بزرگی از شبه‌قارهٔ هندوستان، و از سوی دیگر، بخش بزرگی از امپراتوری عثمانی را در بر می‌گرفته است (آشوری، 2007: 1).

نویسندهٔ این سطور امیداور است، به برکت همگرایی، که چندی است در میان این سه کشور پا گرفته‌است، این سه نام (فارسی، دری و تاجیکی) هم روزگار وصل خویش را بازجویند، چراکه از اصل خویش دیرزمانی است که دور مانده‌اند. به عبارت دیگر، همه جا این زبان مشترک را در حالت کلی «زبان فارسی» بخوانند، اگرچه نام «دری» نیز قدمت دارد. دری‌گرایان توجه کنند که این زبان مشترک تا حدود نیم قرن پیش در افغانستان نیز «فارسی» نامیده می‌شده‌است و حتی نام «فارسی» هنوز در میان مردم افغانستان رایج است. حتی پشتوزبانان هنوز ما را در افغانستان فارسی‌وان (فارسی‌زبان) می‌خوانند (کاظمی، 1390: 72). تاجیکی‌گرایان نیز توجه کنند که این زبان حتی در تاجیکستان «فارسی تاجیکی» نامیده می‌شده‌است، اما در کمتر از یک‌قرن هویت‌خواهان ملی‌گرا نام فارسی را از آن ترکیب انداختند. البته فارسی‌گرایان نیز متوجه باشند که، هنگامی‌که سخن از یکی از این سه گونهٔ زبانی می‌رود، پرپیداست که نام «فارسی» باید با صفت‌های «ایرانی، افغانستانی و تاجیکی» پیوند بخورد: «فارسی ایرانی»، «فارسی افغانستانی» و «فارسی تاجیکی».     

یادداشت‌‌ها:

ـ آشوری، د. (2007). فارسی، دری، تاجیکی. اینترنت: وبگاه جستار.

ـ کاظمی، م.ک. (1390). همزبانی و بی‌زبانی. ویراست 2. تهران: عرفان.

ـ احمدی، و. پ. (بی‌تا). پیوست 6: چند اشکال در چند اعتراض. در: فرهنگ، م.م.ص. (1385). افغانستان در پنج قرن اخیر. (جلد 1م و 2م). ویراست 3. (صص 1251−1238). تهران: عرفان.

نشر در وبلاگ: 1395/3/13

منبع:‌ وبلاگ حسین حسن‌زاده (دسترسی در 1395/3/13)

طرح سراج

یکی از مسائل مهمی که دانشجویان با آن رو‌به‌رو هستند روند پیچیده و طولانی دریافت پاسپورت تحصیلی (به ویژه دریافت روادید/ویزای تحصیلی) است. در این راستا، اتحادیه اسلامی دانشگاهیان افغانستان (ا.د.ا.) طرح سراج را برای دانشجویان جدیدالورود تدارک دیده است. طرح سراج شامل مشاوره‌ها و راهنمایی‌هایی در زمینه دریافت پاسپورت تحصیلی است. علاوه‌بر دانلود دفترچه طرح سراج، می‌توانید از آقای علی‌داد احمدی (مسئول طرح سراج) به طور حضوری یا تلفنی مشاوره بگیرید.

علی‌داد احمدی (معاونت طرح سراج کمیسیون روابط عمومی ا.د.ا.)

نشانی: مشهد ـ چهارراه برق ـ بین طبرسی 45 و 47 ـ جنب باشگاه شهاب.

شماره تماس: [phone]

ایمیل: [e-mail]

(روی تصویر کلیک کنید تا بزرگ‌تر شود!)

اطلاع‌رسانی در وبلاگ: 1395/3/12

منبع:‌ اتحادیه اسلامی دانشگاهیان افغانستان (دسترسی در 1395/3/12)

آیا می‌دانستید

Potato را در تهران «سیب‌زمینی»، در شیراز «آلو» (صفوی، 1382: 138) و در کابل «کچالو» می‌گویند؟ شایان ذکر است «سیب‌زمینی» برگرته (یعنی ترجمه‌ تحت‌اللفظی) واژهٔ فرانسوی Pomme de terre (انوری، 1385: هیجده) و «کچالو» تغییریافتهٔ کج آلو و آن نیز مقلوب‌شدهٔ  آلوی کج است.

 یادداشت‌ها:

ـ صفوی، ک. (1382). معناشناسی کاربردی. تهران: همشهری.

ـ عالی‌عباس‌آباد، ی. (1385). فرهنگ درست‌نویسی سخن. (با مقدمهٔ حسن انوری). تهران: سخن.

نشر در وبلاگ: 1395/3/6

منبع:‌ وبلاگ حسین حسن‌زاده (دسترسی در 1395/3/6)

مجمع قاریان و حافظان افغانستانی استان تهران

مجمع قاریان و حافظان افغانستانی استان تهران به همت جمعی از استادان، قاریان، حافظان و خادمان قرآنی استان تهران در سال 1388 به منظور نشر فرهنگ قرآنی تأسیس و تا کنون موفق به برگزاری کلاس‌های آموزشی متعدد، محافل و مجالس مختلف قرآنی، مسابقات سالانه حفظ و قرائت قرآن کریم در سطوح مختلف سنی ویژه خواهران و برادران مهاجر و همچنین برگزاری تلاوت ماهانه نور در نقاط مختلف استان تهران شده است. این مجمع در حال حاضر نیز جلسات آموزشی متعددی در سطح استان تهران برگزار می‌کند.

 

این مجمع از تمام روحانیان محترم، مسئولین و هیئت امنای هیئات مذهبی مهاجرین، استادان، فعالان و خادمان قرآنی، مسئولین دارالقرآن‌های مهاجرین و از تمام خواهران و برادران به منظور آشنایی و ارتقای سطح علمی و استعدادیابی مهاجرین شهر و شهرستان‌های استان تهران در رشته‌های مختلف علوم قرآنی دعوت به همکاری دارد.

(روی تصویر کلیک کنید تا بزرگ‌تر شود!)

ارتباط با مجمع قاریان و حافظان افغانستانی استان تهران:

نشانی: شهر‌ری ـ خ قم ـ روبه‌روی مسجدالرضا ـ کوچه کشاورز ـ پ 4.

روابط عمومی: 09191075116    09124479271    09123025981

تلفن و فکس: [phone] 

سامانه پیامکی: 5000541265

وبلاگ:  www.qarianenoor.blogfa.com

ایمیل: [e-mail]

کانال تلگرام:  @qarianenoor

بیمه تأمین اجتماعی برای اتباع خارجی

اتباع محترم خارجی:

شما هم می‌توانید از مزایای بیمه تأمین اجتماعی برخوردار شوید!

برای اطلاعات بیشتر بروشور شماره یک و شماره دو را مطالعه کنید.

اطلاع‌رسانی در وبلاگ: 1395/2/14

منبع:‌ پایگاه اطلاع‌رسانی تأمین اجتماعی (دسترسی در 1395/2/14)

اهل افغانستان را چه باید نامید: افغان، افغانی یا افغانستانی؟

استاد نجفی بر این باورند که «اهل کشور افغانستان را باید افغان بنامیم و نه افغانی، چنانکه اهل کشور ترکیه و استان کردستان را تُرک و کُرد می‌نامیم و نه تُرکی و کُردی‌. البته افغانی نیز واژهٔ صحیحی است، ولی نه به‌معنای "اهل افغانستان"، بلکه به‌معنای "منسوب به افغان‌ها" یا "ساختهٔ افغان‌ها"، مثلاً "رسوم افغانی" یا "فراورده‌های افغانی". واحد پول افغانستان نیز افغانی نامیده ‌می‌شود» (1370: 32). افزون‌براین، مطابق قانون اساسی افغانستان (1382، فصل اول، مادهٔ چهارم‌)، «بر هر فردی از افراد ملت افغانستان کلمهٔ افغان اطلاق می‌شود.»

اما باید توجه کرد که «در نظر گروه وسیعی از مردم افغانستان‌، کاربرد "افغان" هم بی‌اشکال نیست‌، چون نام قوم "افغان‌" (پشتون‌) را تداعی می‌کند که فقط یکی از اقوام این کشور است و انتساب همهٔ مردم افغانستان به این قوم‌، خالی از اشکال نیست‌، مثل اینکه همهٔ مردم هندوستان را "هندو" بنامیم‌» (کاظمی، 1391). به نظر می‌رسد به همین دلیل است که اخیراً واژهٔ «افغانستانی» را، ظاهراً به قیاس «پاکستانی»، برساخته‌اند، «هرچند از نظر حاکمیت کنونی این کشور، "افغانستانی‌" نامیدن مردم افغانستان‌، اعتراضی غیرمستقیم به قوانین رسمی و عرف دیپلماتیک کنونی به حساب می‌آید، چون قوهٔ حاکمهٔ افغانستان بر آن است که همهٔ مردم این کشور، حتی از اقوام گوناگون‌، "افغان‌" به حساب می‌آیند» (کاظمی، 1391).

یادداشت‌ها:

ـ قانون اساسی افغانستان (1382).

ـ کاظمی، م.ک. (1391). چرا مردم افغانستان واژه‌های «افاغنه» و «افغانی» را نمی‌پسندند؟ اینترنت: خبرگزاری فارس.

ـ نجفی، ا. (1370). غلط ننویسیم: فرهنگ دشواری‌های زبان فارسی. چاپ 3م. تهران: نشر مرکز.

نشر در وبلاگ: 1395/2/12

منبع:‌ وبلاگ حسین‌ حسن‌زاده (دسترسی در 1395/2/12)